Cerkiew w Wojnowie – pozostałość staroobrzędowców na Mazurach

Cerkiew wyróżnia się charakterystyczną, dużą cebulastą kopułą, która góruje nad okolicą i przyciąga wzrok zarówno turystów, jak i pielgrzymów. Jej bryła, wykonana z drewna, harmonijnie wpisuje się w mazurski krajobraz, łącząc tradycję budownictwa sakralnego z lokalnym rzemiosłem. Wnętrze świątyni kryje ikonostas oraz elementy wystroju typowe dla prawosławnej estetyki, emanujące spokojem i duchową głębią.

Żywa wspólnota wiary

Przy cerkwi działa prawosławny klasztor żeński, który nadaje temu miejscu szczególny charakter. Zakonnice nie tylko pielęgnują życie duchowe, ale również dbają o zachowanie tradycji, organizując nabożeństwa, spotkania i działania edukacyjne. Dzięki ich obecności cerkiew w Wojnowie pozostaje żywym centrum religijnym, otwartym dla wszystkich poszukujących ciszy, refleksji i kontaktu z duchowością Wschodu.

Miejsce spotkań kultur

Wojnowo, znane z bogatej historii staroobrzędowców, jest miejscem, gdzie przez wieki przenikały się różne tradycje religijne i narodowe. Cerkiew Zaśnięcia NMP stanowi ważny symbol tej wielokulturowości – przypomina o tolerancji, współistnieniu i duchowym bogactwie regionu.

Klasztor Starowierców

W Wojnowie, obok miejscowości Ukty znajduje się niespotykana w naszym kraju świątynia. To dawny klasztor żeński Starowierców. Przy nim znajduje się niewielka cerkiew prawosławna. Warto zobaczyć to...

Staroobrzędowcy pojawili się na Mazurach w XIX wieku, jako uchodźcy religijni z Rosji, uciekający przed prześladowaniami po reformach cerkiewnych patriarchy Nikona. Osiedlili się m.in. w Wojnowie, tworząc wspólnoty o unikalnej kulturze i architekturze. Ich migracja była wynikiem sprzeciwu wobec reform liturgicznych wprowadzonych przez patriarchę Nikona w latach 1652–1656, które miały upodobnić rosyjską cerkiew do greckich zwyczajów. Reformy te wywołały rozłam religijny – tzw. raskół – a ich przeciwnicy, nazwani staroobrzędowcami, byli prześladowani i zmuszeni do opuszczenia Rosji.

Droga na Mazury

Po początkowym osiedleniu się na Litwie, Suwalszczyźnie i ziemi augustowskiej, staroobrzędowcy zaczęli przybywać do Prus Wschodnich około 1830 roku. Władze pruskie, chcąc zasiedlić wyludnione tereny Mazur, przyjęły ich z życzliwością. Osadnicy nabywali ziemię i zakładali wsie.

Neogotycka perła wśród mazurskich krajobrazów – kościół św. Piotra i Pawła w Użrankach

Zabytkowy kościół, będący ważnym elementem lokalnego dziedzictwa kulturowego, zyskał nową jakość dzięki staraniom parafii oraz wsparciu finansowemu Powiatu Mrągowskiego i samorządu województwa...

Duchowe centrum – Wojnowo

Wojnowo szybko stało się duchowym centrum staroobrzędowców. W 1847 roku powstał tam klasztor Zbawiciela i Trójcy Świętej, który przez lata pełnił funkcję filii moskiewskiego cmentarza Prieobrażeńskiego. W 1885 roku klasztor przekształcono w żeńską wspólnotę zakonną, którą prowadziły m.in. Jewpraksija Dikopolska i Anastazja Sokołowa.

Staroobrzędowcy wnieśli na Mazury unikalną architekturę sakralną, osobliwe zwyczaje religijne i własny styl życia, który przez niemal 200 lat współtworzył lokalny krajobraz kulturowy. Choć dziś ich społeczność jest niewielka, ślady obecności starowierców – cerkwie, klasztory, cmentarze – pozostają ważnym elementem dziedzictwa regionu.

Na Mazury wracają Mormoni. Wiele lat temu mieli tu swój kościół

Mazurska wieś Zełwągi, położona w powiecie mrągowskim, przez niemal 50 lat była jedynym miejscem w Europie, gdzie większość mieszkańców należała do Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.Historia ich...