Duet Jak Widać
Wilkasy / Port AZS Wilkasy / 20:00
Duża, prawie hektarowa wyspa, znajdująca się w północnej części Jeziora Salęt, na tzw. Małym Salęcie. Niegdyś wykorzystywana jako pastwisko, od wielu lat jest rezerwatem wodnego ptactwa (głównie mewy i rybitwy). Prowadzono tam również szczegółowe badania archeologiczne. Czego szukali naukowcy?
Badania archeologiczne prowadzone były tu z przerwami od 1978 r. (m.in. przez A. Bursche, W. Nowakowskiego i M. Fedorczyk). Od sezonu 2000 wykopaliskami na Ptasiej Wyspie kieruje Magdalena Nowakowska.
Osadnictwo z czasów neolitu na mazurskiej wyspie
Dotychczasowe, wstępne wyniki prac pozwalają stwierdzić, że pierwsze ślady osadnictwa na Ptasiej Wyspie sięgają neolitu i wczesnej epoki brązu. W tym okresie wyspa stanowiła dogodne miejsce dla krótkotrwałych obozowisk ludności kręgu kultur z ceramiką sznurową i kultur strefy leśnej, co potwierdzają niezbyt liczne fragmenty naczyń ceramicznych, zabytki kamienne oraz krzemienne znajdowane w warstwie kulturowej.
Bliskość brzegu (ok. 150 m), znaczne wypiętrzenie wyspy (do 8 m) i naturalna obronność sprawiły, że stała się ona bardzo atrakcyjnym miejscem osadniczym dla ludności zamieszkującej okolicę u schyłku epoki brązu i przez cały okres "wczesnożelazny".
Tu mieszkali ludzie
Stałe osadnictwo na Ptasiej Wyspie związane jest z pobytem ludności kultury łużyckiej (tzw. grupa warmińsko-mazurska), jednak najintensywniej stanowisko zasiedlone było we wczesnej epoce żelaza przez ludność kultury kurhanów zachodniobałtyjskich.
Z tych okresów pochodzą bardzo liczne fragmenty naczyń oraz zabytki kamienne (rozcieracze, osełki, żarna), ciężarki do sieci rybackich, ozdoby oraz zabytki krzemienne.
Co znaleziono na Ptasiej Wyspie?
Podczas wykopalisk w sezonie 2001 zlokalizowano ponad 50 obiektów o charakterze gospodarczym (jamy odpadkowe, zasobowe) oraz pierwszego jak do tej pory zarysu budynku - prostokątnej półziemianki z dwoma piwniczkami i paleniskiem wewnątrz. W większości obiektów znajdowane są liczne fragmenty ceramiki, rzadziej kości zwierzęce, rybie ości, muszle małż oraz ziarna zbóż.
Chronologia stanowiska ustalana jak do tej pory jest wyłącznie na podstawie charakterystycznych form naczyń, a dotychczasowe ustalenia potwierdzają bardzo nieliczne zabytki kamienne, nie będące ścisłymi datownikami (siekierki trapezowate, fragment toporka) oraz paciorki szklane.
Źródło: IT Mrągowo
Serwis mazury24.eu nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy i opinii. Prosimy o zamieszczanie komentarzy dotyczących danej tematyki dyskusji. Wpisy niezwiązane z tematem, wulgarne, obraźliwe, naruszające prawo będą usuwane.