Historia mazurskich miast na starych zdjęciach – Ruciane-Nida

Tym razem prezentujemy na dawnych, jeszcze przedwojennych zdjęciach mazurskie miasto Ruciane-Nida. Zdjęcia w oryginale są czarno-białe. Zostały jednak poddane przez nas koloryzacji specjalnym programem.

Jak zwykle – zapraszamy do oglądania fotografii oraz przypominamy nieco historii tego pięknego, mazurskiego miasta.

Pierwsze ślady osadnictwa na obecnym terenie miasta i gminy Ruciane – Nida datuje się na II wiek naszej ery. Krainę Wielkich Jezior zamieszkiwało wówczas pruskie plemię Galindów.

W wieku XIII po podbojach w latach 1253-1254 kolejnymi gospodarzami tych terenów zostali Krzyżacy. Obecny obszar Rucianego – Nidy wchodził wówczas w skład prokuratorii piskiej. Wraz z przybyciem Krzyżaków rozpoczęła się planowa akcja osadnicza, która największe nasilenie przybrała po podpisaniu traktatu nad jeziorem Mełno w 1422 roku, ustalającego granice między państwem Krzyżackim, Polskim i Litewskim.

Początki istnienia miejscowości Nida i Ruciane sięgają XVII wieku. Nida została założona w roku 1699 na miejscu dawnej wioski rybackiej oraz młyna położonego nad rzeką Nidką. Mieszkańcy osady trudnili się rybołówstwem oraz produkcją smoły i węgla drzewnego.

Natomiast w okolicach Rucianego już w XIV wieku działały hamernie, smolarnie, dziegdziarnie, wypalarnie węgla drzewnego. Miejscowość istniała już jako osada szkatułowa i gajówka w XVIII wieku. W pierwszej połowie XIX wieku znajdowała się tu leśniczówka i niewielka osada leśna.

Najbardziej intensywny etap zasiedlania tych ziem nastąpił dopiero po roku 1825, kiedy to pruski król Fryderyk III wydal rozporządzenie dające prawo do osiedlania się na tych ziemiach staroobrzędowców (starowierców). Obok typowej zabudowy mieszkalnej wznoszono molenny – kościoły obrządku starej wiary, a także pustelnie i klasztory (dwa męskie i jeden żeński).

Cień historii. Ziemia zapomnianych Galindów - Ruciane-Nida

Siedziba potężnych Galindów Pierwsze ślady osadnictwa na obecnym terenie miasta i gminy Ruciane – Nida datuje się na II wiek naszej ery. Krainę Wielkich Jezior zamieszkiwało wówczas pruskie plemię...

W drugiej połowie XIX wieku na omawianym terenie nastąpił znaczny rozwój komunikacji. W latach 1866 – 1869 zbudowano odcinek szosy Ruciane – Pisz, a w latach 1883-1885 uruchomiono linię kolejową Olsztyn – Ełk ze stacją w Rucianem. Natomiast w 1898 roku oddano do użytku połączenie kolejowe Ruciane-Mrągowo. U schyłku XIX wieku uruchomiono szlak wodny prowadzący z Giżycka do Mikołajek, Rucianego i Pisza, co zapoczątkowało turystyczny rozwój Rucianego.

Założony pod koniec XIX wieku tartak należał do największych tego typu zakładów na obszarze Pojezierza Mazurskiego.

Ze względu na swoje położenie miejscowość miała w czasie ostatniej wojny światowej duże znaczenie strategiczne. W 1944 roku Niemcy zbudowali sieć umocnień. Do czasów obecnych zachowały się dwa bunkry położone na zachodnim brzegu jeziora Guzianka Wielka. Zarówno Ruciane, jak i Nida weszły w skład ufortyfikowanego rejonu Wielkich Jezior Mazurskich na linii Ruciane-Mikołajki-Giżycko-Węgorzewo.

W styczniu 1945 w obliczu zbliżającej się ofensywy Armii Czerwonej zarządzono ewakuację mieszkańców Prus Wschodnich w głąb Rzeszy. Ruciane i Nida, liczące wówczas łącznie 1300 osób, prawie całkiem opustoszały.

Najnowsze dzieje Rucianego – Nidy rozpoczęły się w 1 stycznia 1966 roku, kiedy to po wielu staraniach nadano miastu prawa miejskie. W skład obszaru miejskiego oprócz Rucianego i Nidy weszły Guzianka, Dybówek I, Dybówek II, oraz Pólko, Wola Ratajowa i Zdróżno. Liczba ludności wynosiła 1 stycznia 1966 roku 3050 osób.

Przeczytaj również:

Richard Anders – człowiek, który zmienił Ruciane-Nida

Richard Anders był synem duchownego ewangelickiego Jan Fryderyka i Berty z domu Harder. Ukończył gimnazjum w Kętrzynie. Do zawodu kupca przysposabiał się w Królewcu. W 1882 roku uruchomił punkt handlu drewnem w dzisiejszym...