Duet Jak Widać
Wilkasy / Port AZS Wilkasy / 20:00
Wieże ciśnień, pomimo tego, że wiele z nich utraciło swoje pierwotne funkcje, wciąż stanowią wyróżniające się i ciekawe elementy architektury. Na Mazurach możemy spotkać dobrze zagospodarowane turystycznie wieże ciśnień z restauracjami i punktami widokowymi oraz te zupełnie nieużytkowane, na których czas dotkliwie odcisnął swoje piętno.
Zgodnie z definicją, wieża ciśnień jest budynkiem w formie wieży o charakterze technicznym, na szczycie którego znajduje się zbiornik na wodę. Służy on do zapewnienia stabilnego ciśnienia w wodociągu, pokrywając chwilowy wzrost zapotrzebowania na wodę. Zbiornik działa na zasadzie naczyń połączonych, dlatego musi być umieszczony powyżej odbiorców.
W zależności od funkcji użytkowej możemy wyróżnić wieże ciśnień: wodociągowe (miejskie), kolejowe (które zapewniały wodę dla obiektów technicznych i socjalnych na stacjach kolejowych) oraz zakładowe (zapewniały rozprowadzanie wody w fabrykach czy też zakładach przemysłowych).
Wieże ciśnień zostały prawie całkowicie wyparte przez hydrofory. Niektóre pozostały głównie jako awaryjne źródło wody (np. dla celów przeciwpożarowych), inne stały się obiektami użyteczności publicznej.
Wieże ciśnień stanowią interesujące obiekty turystyczne. Starsze budynki są bardziej efektowne - są ciekawiej zaprojektowane i mają bogatsze zdobienia. Miejskie wieże ciśnień, które miały być chlubą mieszkańców, budowano zazwyczaj w najwyższych punktach miasta.
W Węgorzewie przetrwały trzy takie obiekty: wodociągowa wieża ciśnień oraz dwie kolejowe wieże ciśnień. Pierwsza z nich, o wysokości 20 metrów, stanowiła do niedawna element sieci wodociągowej wybudowanej (łącznie ze stacją pomp) w latach 1904-1905. Posiada zbiornik stalowy, nitowany, typu Intze, o poj. 200 m3. W 1997 roku wieża została wyremontowana. Znajduje się na wzgórzu nad jeziorem Święcajty (22,6 metra nad poziomem jeziora Mamry).
Kolejowa wieża ciśnień umiejscowiona przy parowozowni powstała w 1905 roku, na rzucie ośmiokąta foremnego. Wyposażona została w stalowy zbiornik, nitowany, o dnie wypukłym, typu Intze, o poj. 70 m3. Obiekt jest nieużytkowana od końca lat 80. XX w. Historia drugiej kolejowej wieży ciśnień sięga 1909 roku. Od 1945 roku jest ona nieużytkowana. Obiekt wyposażono w stalowy zbiornik, nitowany, o dnie wklęsłym, typu Intze, o poj. 100 m3. Kolejowe wieże ciśnień, wraz z dworcem, wpisane są do rejestru zabytków.
Choć węgorzewskie wieże ciśnień nie zostały przekształcone w obiekty turystyczne, to z pewnością walorów turystycznych odmówić im nie można.
Przykładami turystycznie zagospodarowanych wież ciśnień na Mazurach są budynki m. in. w Piszu, Giżycku czy też Gołdapi. Ale jest również wiele niszczejących wież ciśnień, które ze względów finansowych czekają na lepsze czasy.
Serwis mazury24.eu nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy i opinii. Prosimy o zamieszczanie komentarzy dotyczących danej tematyki dyskusji. Wpisy niezwiązane z tematem, wulgarne, obraźliwe, naruszające prawo będą usuwane.