Mazurski „wehikuł czasu” w Węgorzewie

W Węgorzewie, przy rzece Węgorapa funkcjonuje Park Etnograficzny. Sąsiaduje z pobliskim Muzeum Kultury Ludowej. To niezwykłe miejsce, gdzie można się – choć na chwilę przenieść się w czasie na Mazury z okresu XIX i początku XX wieku.

Co ciekawe, w Parku Etnograficznym możemy obejrzeć, a nawet wejść do środka budynków charakterystycznych dla regionu Mazur.

Pomysł utworzenia takiej placówki nad rzeką Węgorapą pojawił się na początku lat 90-tych XX wieku. Pierwsze budynki ulokowano tu w 1994 r. Były to: drewniana (zrębowa) remiza strażacka ze wsi Ołownik (gm. Budry) oraz kuźnia o konstrukcji szkieletowo-ryglowej wypełnionej cegłą ze wsi Zabrost Wielki (gm. Budry) – oba obiekty pochodzą z przełomu wieków XIX-XX.

Zasoby Parku systematycznie powiększały się. Obecnie na ekspozycję składają się przede wszystkim mazurskie chałupy podcieniowe. Ze wsi Krzyżewo (gm. Kalinowo) przeniesiono dwa domy zrębowe: pochodzącą z początku XIX wieku chałupę dwudzielną z podcieniem wypustowym (zrekonstruowana) oraz osiemnastowieczną chałupę z podcieniem narożno-wnękowym.

Zobacz Park Etnograficzny w Węgorzewie.

SWJM

Muzeum Kultury Ludowej

Niezwykle ciekawe muzeum zlokalizowane w zabytkowym budynku z XVIII wieku w Węgorzewie. Placówka koncentruje się na kulturze ludowej grup etnicznych i narodowościowych zamieszkujących Polskę...

Sąsiaduje z nimi chałupa zrębowa ze wsi Woźnice (gm. Mikołajki) z końca XVIII wieku, z podcieniem szczytowym. Na terenie Parku znajduje się także dom mieszkalny z drugiej połowy XIX wieku. Parter budynku został wymurowany z cegły, poddasze zaś zbudowano z wykorzystaniem konstrukcji szkieletowo-ryglowej wypełnianej cegłą.

W jednej z chałup z Krzyżewa zrekonstruowano typowe wnętrze chaty wiejskiej z regionu Mazur.

Na terenie Parku znajdziemy również liczne drewniane rzeźby wiejskie oraz repliki tzw. „pruskich bab”. Ciekawostką jest również stary wóz bojowy straży pożarnej marki Jelcz z lat 60-tych XX wieku.

W pomieszczeniach skansenu działają pracownie rękodzielnicze: tkacka, plastyki obrzędowej i kwiatów artystycznych, nowoczesna pracownia garncarska.

Muzealnicy prowadzą tu zajęcia i szkolenia rękodzielnicze dostosowane do wieku i umiejętności kursantów w ramach lekcji muzealnych, zielonych szkół oraz kursów zawodowych.

Obiekty w skansenie, oprócz funkcji ekspozycyjnych, służą również za pracownie „ginących zawodów”. Znajdują się tu: pracownia tkacka, ceramiki i pracownia kwiatów artystycznych, w których to odbywają się zajęcia i kursy. Także w zależności od zapotrzebowania przeprowadzane są m.in. szkolenia z: koronki klockowej, malowania pisanek, wyrobu koszy z wikliny i słomy, wycinankarstwa czy rzeźby w kamieniu.

Teren skansenu wykorzystywany jest często jako tło imprez plenerowych organizowanych przez Muzeum.